İnsanlar Eşit Değil
sıkıyor Yüreğimde Biriken Kokmuş Leşler
bütün Karanlıkları Aydınlatır Güneşler..
bana Gelince Cimri, Nedense Bana Küskün
insanları Darılttım, Bazıları Çok Üzgün..
ne İnsanlar Eşittir, Ne De Algılar Aynı
dünyası Dar Kiminin, Her Şeyi Almaz Beyni..
ben Aydınlık Işığım Karanlık Korksun Benden
ışığım Bana Yetmez Ama Sakınmam Senden,
ya Aydınlanacaksın Hemen Şu Anlığına
ya Da Gömüleceksin Kendi Karanlığına!
ben Zor Bir Öğretmenim; Yansızım, Tarafsızım
ışığımı Sunarken Acımam, İnsafsızım!
ölse De Hortlardınız
vazgeçtim Eğitmekten Yeter Artık Sıktınız
siz Benim Erdemlere İnancımı Yıktınız.
ırkçılığı Dayatıp Sürekli Hırlamadım
bana Benzemeyeni İncitip Horlamadım.
dinlemeyi Bilene Anlayana Sözüm Çok
değer Bilmeyenlere Söyleyecek Sözüm Yok.
saldırgan Sözler Bende Karşılık Bulmaz Sus’la
evcil İtle Anlaşmam Vahşisi İle Asla...
şu İğrenç Salyanızla Ölse De Hortlardınız
kendi Çöplüğünüzde Aç Kalmış Kurtlardınız.
karanlıkta Siz Gibi Çoğalmayı Seçmedim
yüreklere Kin Ekip; Korku, Nefret Biçmedim!
güneşin Bunalımı
bilgi İle Beslendim Işık Oldum Tersine
bugün Yine Susadım Bir Bilgenin Dersine...
asla Mümkün Değildir Işığın Yutulması
kaç Dakika Sürer Ki Güneşin Tutulması!
bu Anlık Bir Karanlık Diyebilirim Peşin
korkmayın Uzun Sürmez Karanlığı Güneşin!
herkese Yeterim De Bir Tek Kendime Yetmem
almayı Bilmeyene Tek Sözcük Heba Etmem!
bazen Acizliğime Çocukları Güldürdüm
konuşamadım Bazen Bir Cahili Öldürdüm!
yanlışa Onay Vermem, Olsa Da İki Gözüm
ama Kurşun Kullanmam Benim Silahım Sözüm!
çoğaldılar Ardımda
kudurmuşça Saldırıp Umudumu Boğdular
yontamadım Onları Vahşiydiler, Çiğdiler.
ben Kaçtıkça Ardımda Çoğaldı Böyleleri
çok Zamanlar Karşıma Çıktı Ki Öyleleri,
acınası Haliyle Sözcükleri Kanatan
küstahça Haddin Aşıp Onura Dil Uzatan.
aşktan Yana Olmayı İlkem, Hedefim Yaptım
ne Bundan Ödün Verdim Ne De Bu Yoldan Saptım.
inişli, Çıkışlıydı Ama Dümdüz Bir Yoldu
ne Düşüncem Değişti Ne De Umudum Soldu!
kimse Öldüremedi Yüreğimdeki Devi
ve Asla Titremedi Meşalemin Alevi!
cumali Cumalioğlu
17.01.2010 - 20:40
sıkıyor Yüreğimde Biriken Kokmuş Leşler
bütün Karanlıkları Aydınlatır Güneşler..
bana Gelince Cimri, Nedense Bana Küskün
insanları Darılttım, Bazıları Çok Üzgün..
ne İnsanlar Eşittir, Ne De Algılar Aynı
dünyası Dar Kiminin, Her Şeyi Almaz Beyni..
ben Aydınlık Işığım Karanlık Korksun Benden
ışığım Bana Yetmez Ama Sakınmam Senden,
ya Aydınlanacaksın Hemen Şu Anlığına
ya Da Gömüleceksin Kendi Karanlığına!
ben Zor Bir Öğretmenim; Yansızım, Tarafsızım
ışığımı Sunarken Acımam, İnsafsızım!
ölse De Hortlardınız
vazgeçtim Eğitmekten Yeter Artık Sıktınız
siz Benim Erdemlere İnancımı Yıktınız.
ırkçılığı Dayatıp Sürekli Hırlamadım
bana Benzemeyeni İncitip Horlamadım.
dinlemeyi Bilene Anlayana Sözüm Çok
değer Bilmeyenlere Söyleyecek Sözüm Yok.
saldırgan Sözler Bende Karşılık Bulmaz Sus’la
evcil İtle Anlaşmam Vahşisi İle Asla...
şu İğrenç Salyanızla Ölse De Hortlardınız
kendi Çöplüğünüzde Aç Kalmış Kurtlardınız.
karanlıkta Siz Gibi Çoğalmayı Seçmedim
yüreklere Kin Ekip; Korku, Nefret Biçmedim!
güneşin Bunalımı
bilgi İle Beslendim Işık Oldum Tersine
bugün Yine Susadım Bir Bilgenin Dersine...
asla Mümkün Değildir Işığın Yutulması
kaç Dakika Sürer Ki Güneşin Tutulması!
bu Anlık Bir Karanlık Diyebilirim Peşin
korkmayın Uzun Sürmez Karanlığı Güneşin!
herkese Yeterim De Bir Tek Kendime Yetmem
almayı Bilmeyene Tek Sözcük Heba Etmem!
bazen Acizliğime Çocukları Güldürdüm
konuşamadım Bazen Bir Cahili Öldürdüm!
yanlışa Onay Vermem, Olsa Da İki Gözüm
ama Kurşun Kullanmam Benim Silahım Sözüm!
çoğaldılar Ardımda
kudurmuşça Saldırıp Umudumu Boğdular
yontamadım Onları Vahşiydiler, Çiğdiler.
ben Kaçtıkça Ardımda Çoğaldı Böyleleri
çok Zamanlar Karşıma Çıktı Ki Öyleleri,
acınası Haliyle Sözcükleri Kanatan
küstahça Haddin Aşıp Onura Dil Uzatan.
aşktan Yana Olmayı İlkem, Hedefim Yaptım
ne Bundan Ödün Verdim Ne De Bu Yoldan Saptım.
inişli, Çıkışlıydı Ama Dümdüz Bir Yoldu
ne Düşüncem Değişti Ne De Umudum Soldu!
kimse Öldüremedi Yüreğimdeki Devi
ve Asla Titremedi Meşalemin Alevi!
cumali Cumalioğlu
17.01.2010 - 20:40